Czy łupież jest zaraźliwy?

            Łupież to najczęściej spotykana dermatoza obejmującą skórę głowy. Jak większość schorzeń skórnych, powoduje szereg uporczywych objawów, takich jak: świąd, pieczenie, zaczerwienienie, czasem nawet bolesność. Dodatkowy dyskomfort powoduje mimowolne eksponowanie chorobowo zmienionych obszarów, w szczególności, gdy obejmują one głowę, schodzą na twarz, kark i klatkę piersiową. Osypujący się łupież suchy również trudno ukryć przed otoczeniem. Przy tym wiele osób może zadawać sobie pytanie, czy łupież jest zaraźliwy…

            Pragnąc rozwiać wątpliwości czy łupież jest zaraźliwy, należy poznać etiopatogenezę tego schorzenia. Na powstawanie łupieżu może mieć wpływ wiele czynników, a przyczyny mogą wynikać jedna z drugiej. Diagnozując konkretny przypadek, jest niezwykle trudno określić, co miało decydujący wpływ. Dlatego u wielu może rodzić się pytanie, czy łupież jest zaraźliwy?

Kluczowe dla rozwoju choroby jest przyspieszenie cyklu złuszczania warstwy rogowej naskórka. Odnowa naskórka rozpoczyna się w warstwie podstawnej, gdzie znajdują się komórki macierzyste, od których rozpoczyna się proces. Prawidłowy, fizjologiczny cykl powinien trwać 28-30 dni. Opiera się o różnicowanie keranocytów, które stopniowo przesuwają się na zewnątrz, tworząc warstwę zrogowaciałą naskórka, a samo jej złuszczanie jest zjawiskiem naturalnym. Nadmierne namnażanie i rogowacenie komórek naskórka prowadzi do konieczności szybkiego jego usuwania i sam cykl złuszczania skraca się do 7-15 dni. 

Łupież wyzwala przerost drożdżopodobnego grzyba Malassezia furfur, który występuje w naturalnym składzie mikrobiomu zasiedlającego powierzchnię głowy. Zbyt szybkie namnażanie się drożdżaka wywołuje patologiczny obraz kliniczny. 

Łupież zwykły jest schorzeniem przewlekłym o charakterze nawrotowym, ale ani łupież zwykły, ani łupież tłusty nie jest zaraźliwy.

            Łupież pstry może oprócz głowy obejmować inne partie ciała. Zmienione chorobowo obszary zlokalizowane są dodatkowo w obrębie tułowia. Przyjmują postać żółtobrunatnych plam, a ekspozycja na słońce powoduje odbarwienia. Obserwuje się suchość skóry, a pacjent odczuwa uporczywy świąd. 

Łupież pstry jest spowodowany zakażeniem lipofilnym drożdżakiem Malassezia furfur, dlatego występuje w miejscach ujść gruczołów łojowych. Choroba dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn.

Kto choruje na łupież pstry:

•     ludzie młodzi, zwykle dojrzali płciowo,
•     osoby z tendencją do nadmiernej potliwości,
•     osoby w okresie obniżonej odporności,
•     pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne,
•     osoby bytujące w gorącym, wilgotnym, tropikalnym klimacie. 

Schorzenie jest grzybicą powierzchniową i łupieżem pstrym można się zarazić. Konieczne jest zasięgnięcie porady lekarza dermatologa, który ustali właściwy kierunek leczenia i wdroży leki. Po zaobserwowaniu pierwszych objawów łupieżu warto zastosować leczniczy szampon przeciwłupieżowy Nizoral o działaniu grzybobójczym. Substancja czynna zawarta w preparacie to ketokonazol o potwierdzonej skuteczności zwalczania zakażeń grzybiczych i objawów towarzyszących. 

            Łupież różowy (Gilberta) to niegroźne schorzenie skóry o łagodnym przebiegu. Infekcja wywołana jest wirusem herpes simlex & (HHS7). Objawem klinicznym choroby jest pojawienie się w obrębie torsu różowych lub czerwonych plamek tzw. blaszki macierzystej. Z czasem plamka ulega powiększeniu, osiągając wielkość nawet kilku centymetrów i zaczyna się łuszczyć na brzegach. Towarzyszący świąd nie jest zbyt intensywny, a narasta po zawilgotnieniu skóry. 

Łupież różowy Gilberta nie jest zaraźliwy i rzadko dochodzi do nawrotów choroby.

            Łupież biały jest najczęściej chorobą współistniejącą przy atopowym zapaleniu skóry. Występuje pod postacią białych plam na policzkach, ramionach i dłoniach. Skóra w tych miejscach jest sucha i lekko się łuszczy. W ujściach mieszków włosowych dochodzi do rogowacenia i można tam zaobserwować białe grudki. Objawy nasilają się pod wpływem działania promieni ultrafioletowych naturalnego bądź sztucznego pochodzenia. Schorzenie dotyka głównie dzieci i młodzieży płci męskiej. Łupież biały nie jest zaraźliwy. 

            Na wystąpienie łupieżu, niezależnie od jego rodzaju narażone są osoby o obniżonej odporności, dlatego warto zadbać o zbilansowaną dietę, regenerację, unikać przetworzonej żywności i używek. Bez względu na to, czy istnieje ryzyko zarażenia się łupieżem, warto przestrzegać podstawowych zasad profilaktyki i nie korzystać z cudzych przedmiotów higieny osobistej. 

lek. Michał Dąbrowski