Może wyglądać jak łupież, chociaż nim nie jest

Niektóre choroby skóry, takie jak łupież i łojotokowe zapalenie skóry, są głównie wywoływane drożdżopodobnymi grzybami Malassezia furfur. Choroby te należy leczyć szamponem Nizoral®, lekiem zawierającym w swoim składzie 2% ketokonazol.


Istnieją również choroby powiązane z łupieżem, które dają podobne objawy. Między innymi są to:
poparzenie słoneczne, wszawica, atopowe zapalenie skóry oraz łuszczyca.

Zbyt długo przebywałeś na słońcu?

Nigdy nie należy wychodzić na plażę, na wycieczkę w góry ani nawet na lody w mieście bez odpowiedniego filtra słonecznego. Należy unikać słońca w południe. Należy nosić nakrycie głowy oraz odpowiednią odzież, aby ograniczyć ekspozycję ciała na promienie słoneczne. Wiosną należy ponownie przyzwyczaić skórę do słońca. Ważne jest zachowanie zdrowego rozsądku. Mimo to oparzenia słoneczne są nadal zbyt częste. Promienie ultrafioletowe słońca mogą uszkodzić skórę. Wygląda to rzeczywiście jak poparzenie: czerwona, rozpalona, swędząca skóra. W najgorszych przypadkach może wystąpić również ból i pęcherze.

Po kilku dniach skóra zaczyna się łuszczyć, tworząc typowe, srebrzysto-białe płatki. Jednak te płatki nie są w rzeczywistości łupieżem. Uszkodzona skóra zdrowieje i sama się regeneruje podczas łuszczenia uszkodzonych komórek skóry.

Zanim kolejny raz wyjdziesz na słońce, pamiętaj, aby:

 

  • zastosować wystarczającą ilość kremu z filtrem

  • założyć odpowiednie nakrycie głowy

  • włożyć odpowiednie ubranie

  • unikać słońca w południe

  • pozwolić organizmowi dostosować się stopniowo do intensywności słońca

Fuj, wszy!

W przypadku dzieci uczęszczających do przedszkola lub szkoły problem wszawicy to tylko kwestia czasu. Niektóre dzieci mają na tyle szczęścia, że zakażenie je omija. Inne zarażają się wszawicą regularnie, a następnie roznoszą wszy na pozostałych członków rodziny. Przyczyna pozostaje nadal zagadką. Wszy zawsze żyły wśród ludzi i nie mają nic wspólnego z higieną osobistą. Obwinianie i robienie wyrzutów jest zatem zupełnie nie na miejscu.

Gdy już dorosną, wszy przechodzą z jednej głowy na drugą. Pasma włosów dzieci stanowią idealny sposób przenoszenia choroby – zwłaszcza gdy dzieci bawią się obok siebie. Wszy mogą również czekać na poduszkach na swoje kolejne „zakwaterowanie”.

Samica wszy przykleja jaja na poszczególne pasma włosów, blisko skóry głowy. Gdy wykluwa się kolejne pokolenie wesz, na włosach pozostają ich puste jaja (gnidy). Te brązowawo-szare skorupki mogą wyglądać jak łupież.

Gdzie jedna wesz, tam też są i inne – zazwyczaj na głowach innych osób. W przypadku podejrzenia wszawicy szybkie działanie jest podstawą: środowisko (przedszkole, szkoła, grono przyjaciół) powinno zostać natychmiast poinformowane. W ten sposób inni rodzice lub przyjaciele mogą szybko zareagować. Sprawdzone środki przeciw wszom pomagają w sposób szybki i skuteczny pozbyć się wszawicy.

Atopowe zapalenie skóry często samo „ustępuje”

W ostatnich latach doszło do szybkiego wzrostu liczby przypadków atopowego zapalenia skóry. Jest to obecnie jedna z najczęstszych chorób dziecięcych. Atopowe zapalenie skóry nie jest zaraźliwe. Jest to jednak choroba przewlekła lub nawracająca. Naukowcy nie są jeszcze w stanie wskazać przyczyn atopowego zapalenia skóry. Podejrzewają współudział warunków genetycznych, zmian immunologicznych oraz oddziaływania środowiska.

W atopowym zapaleniu skóry widoczna część skóry, stratum corneum (łacińska nazwa warstwy rogowej), nie może prawidłowo spełniać funkcji bariery ochronnej. Reakcje zapalne uszkadzają skórę. Możliwa przyczyna: niedobór specjalnego białka (filagryny), które odgrywa istotną rolę w równoważeniu poziomu nawilżenia skóry. Uszkodzona, wysuszona skóra nie jest również w stanie chronić się przed czynnikami drażniącymi lub substancjami uczulającymi.

Skóra na obszarach objętych atopowym zapaleniem skóry jest wrażliwa, sucha i często zaczerwieniona. Osoby z tym schorzeniem odczuwają ogromny świąd. Następujące w trakcie niego drapanie niszczy skórę. Pod wpływem zapalenia skóra grubieje i łuszczy się.

Jak długo trwa zazwyczaj atopowe zapalenie skóry? W głównej mierze zależy to od momentu, w którym dochodzi do zachorowania w dzieciństwie. U dzieci, które chorują w ciągu pierwszego roku życia, choroba zazwyczaj zatrzymuje się po trzech latach. U ośmiorga na dziesięcioro dzieci, u których występują objawy w wieku od dwóch do pięciu lat ustępują one po dziesięciu latach. U dorosłych atopowe zapalenie skóry występuje rzadko, ale jeśli występuje, to jego przebieg jest znacznie cięższy niż u dzieci.

 

Łuszczyca: Upośledzenie ciała i duszy

Osoby chorujące na łuszczycę cierpią na wiele sposobów. Nie tylko świąd może być męczący, zwłaszcza w nocy, powodując bezsenność, ale choroba ta może także stanowić psychiczne obciążenie.

Po pierwsze, łuszczyca (psoriasis vulgaris) nie jest chorobą zakaźną. Jest to w głównej mierze choroba genetyczna (dziedziczna). Dotychczas brak jest jednoznacznej odpowiedzi odnośnie tego, co powoduje chorobę.

Komórki skóry tworzące keratynę, tak zwane keratynocyty, tworzą warstwę ochronną – naskórek. Dzielą się kilkakrotnie i zazwyczaj złuszczają się po czterech tygodniach. Przy łuszczycy podział komórek jest znacznie szybszy. Martwe komórki nie nadążają nad prędkością tworzenia się nowych komórek. Czynnikiem wyzwalającym jest reakcja autoimmunologiczna, której często towarzyszy zapalenie skóry. Objawy obejmują zaczerwienienia, zgrubienia skóry. Zmiany mogą być niezwykle swędzące i wyglądać jak srebrzyste łuski. Choroba postępuje etapami, dlatego ciągle dochodzi do zaostrzeń.

 

 

Osoby chore na łuszczycę często jednocześnie doświadczają problemów psychologicznych: choroba wywołuje nie tylko świąd i dyskomfort. Osoby chore regularnie doświadczają odrzucenia i wykluczenia w życiu codziennym, ponieważ są w sposób widoczny naznaczone chorobą. Konieczna i dokładna rutynowa pielęgnacja skóry zajmuje niestety dużo czasu.

Ponadto łuszczyca nie jest tylko zaburzeniem dotyczącym skóry. Może również rozprzestrzenić się na stawy i narządy. Jeśli wydaje Ci się, że możesz cierpieć z powodu łuszczycy, skonsultuj się z dermatologiem. Będzie on mógł dokonać odpowiedniego rozpoznania, przepisać właściwe leki oraz udzielić porady na temat koniecznej opieki i dodatkowego wsparcia.